Verbum

аса́ Асіна; асіннік (Лемц. Айк.).

□ в. Аса Малар.

асаве́ц

1. Ссунутая зямля па беразе, па касагоры (Слаўг.).

2. Месца, якое парасло асіннікам (Зах. Бел., Сал., Стаўбц. Прышч.), багатае грыбамі асавікамі, падасінавікамі (Мін., Слуцк).

□ ур. Асоўцы (паляна) каля в. Яскавічы Сал., в. А́савец (Бял., Віл., Маз.), в. Асаўцы́ Бяр.

асаво́к Густы зараснік маладога асінніку, бярэзніку на расчышчаным месцы (Бяг., Смал. Жучк.).

аса́да

1. Насаджэнні вакол сядзібы, саду (Глуск. Янк. II).

2. Займанне жыллём або пад раллю скарбовай (казённай) зямлі з выплатай аброчнага падатку (Нас. АУ).

3. Аббудаванне, сяліцьба вакол чаго-небудзь (Нас. АУ).

4. Калонія, сяліцьба (Гарб.).

5. Зямля, падораная каралём на ленным праве (Гарб.).

6. У актах (1270). Некалькі вёсак, якія плацілі пэўную даніну, якая таксама называлася асадаю (Гарб.).

7. Умацаванае месца; пасяленне (Хрэст. па гіст. бел. м., 483).

аса́дак Муць, іл, пясок на дне вадаёма (Слаўг.).

асака́ Балоцісты нізкі поплаў, дзе расце трава Carex (БРС).

□ в. Асака́ Пух., в. Асака на Беласточчыне ПНР, ур. А́сака (луг) каля в. Гіжэнка Слаўг.

аса́ко́ўнік Мокрае месца, якое парасло асакой Carex (Дзеружынскі. Цуды ёсць на свеце, 1960, 34).