аса́да

1. Насаджэнні вакол сядзібы, саду (Глуск. Янк. II).

2. Займанне жыллём або пад раллю скарбовай (казённай) зямлі з выплатай аброчнага падатку (Нас. АУ).

3. Аббудаванне, сяліцьба вакол чаго-небудзь (Нас. АУ).

4. Калонія, сяліцьба (Гарб.).

5. Зямля, падораная каралём на ленным праве (Гарб.).

6. У актах (1270). Некалькі вёсак, якія плацілі пэўную даніну, якая таксама называлася асадаю (Гарб.).

7. Умацаванае месца; пасяленне (Хрэст. па гіст. бел. м., 483).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)