Verbum

жа́бер

1. Раска Lemna minor L. (Жытк.).

2. Студзяністыя ніцепадобныя зеленаватыя водарасці ў стаячай вадзе (Жытк.).

жабуры́нне

1. Трава, смецце, водарасці на рацэ (Гом. Радч. X, Слуцк. Сержп. Прымхі, 12). Тое ж жабурэнне (Слуцк.).

2. Жабіна ікра (БРС). Тое ж жабурэнне (Мін.).

жаві́ннік Зараснік ажыны; месца, якое парасло ажынай (Беш. Касп., Слаўг.). Тое ж жэвіннік (Слаўг.).

жалабі́на Упадзіна ў зямлі, звычайна сухадольная (Слаўг., Шчуч.). Тое ж нізі́нка, кана́ўка, скалдабі́нка (Слаўг.).

жалабо́к

1. Доўгае паглыбленне, невялікая вузкая ўпадзіна; прыродная канаўка (БРС). Тое ж жалу́баўка, жалу́бка (Слаўг.).

2. Вадасцёкавы латок пры страсе (Слаўг.).

жаламу́здзіна Зараснік ядлоўцу Juniperus communis L. (Гарад. Касп.).

жальні́к Старажытны могільнік, пакінутыя могілкі, малая магіла, якая абкладзена каменнем. Вядомы ў Сенненскім пав. на Беларусі і ў Паўднёвых Карпатах у Венгрыі (Д.-Хад. 376), у Наўгародскай зямлі і ў Польшчы (Нід., 218).

□ ур. Жальбор каля в. Богіна Дзіс.

жальня́ Могілкі (Шпіл.).

жалязня́к Балотная жалезная руда (Слаўг.).

□ в. Жале́знікі Ветк.

жарало́

1. Адкрытая, цёмная і вялікая адтуліна ў зямлі (БРС).

2. Яма на агародзе для бульбы, аплеценая ў сярэдзіне лазой (Ветк.).

3. Упадзіна з вадой карставага паходжання на высокім месцы, з якой б'е крыніца і выцякае рачулка (Слаўг.).

4. Крыніца, струмень; адтуліна ў зямлі, у ваданосным пласце, адкуль б'е струмень вады (Кап., Кобр., на поўдзень ад Нароўлі Палессе Талст.). Тое ж жэрло́ (Сал., Ст.-дар.).

5. Вокнішча ў балоце, у незарослым вадаёме; грузкае месца (Ветк., Слаўг.).

6. Яма, якую выбіў паток вады вясной (Ст.-дар.).

7. Вірыстае месца на рацэ, дзе не замярзае вада зімой (Рэч.).

8. Праход у прасле (Крыч.).

9. Паток, ручай (Нас. АУ). Параўн.: Зъ Довгушки (озера) жереломъ въ Сребрній колъ (Нас. АУ 1693, 102).

□ в. Жаролы, р. Жарало Слаўг.