Verbum

паазе́р'е Месца каля аднаго возера; тэрыторыя каля азёр; прыазёрны край (Зах. Бел., Слаўг.).

□ Паазер'е Віленскае — адміністрацыйная адзінка ў Заходняй Беларусі да 1939 года.

пабо́йкі Страўленыя, пабітыя жывёлай або птушкай пасевы (Мсцісл. Юрч.).

пабярэ́жжа Узбярэжжа ракі, край лесу. поля (БРС 1937). Тое ж пабе́ражжа (Слаўг.). пабрэжжа (Нас.).

пабярэ́жніца Вуліца або дарога на беразе ракі (Слаўг.).

па́вадка Разліў вады па лёдзе ракі або ў час паўнаводдзя па лузе (Слаўг.). Тое ж па́ваддзе (Слаўг.), па́вадзь (Кап.), па́вадкі (Нас., Сен. Касп., Слаўг.), паводка (БРС), паводдзе (Слаўг.).

пава́л Павалены бурай лес (БРС).

па́валка

1. Пялёнка, пласт пылу, гразі на зямлі пасля зімы (Слаўг.).

2. Покрыва плесні, расліннасць на паверхні стаячага вадаёма, багны, гнойнай жыжы (Меж. Касп., Мсцісл. Юрч. НС, 283, Слаўг.). Тое ж па́валака (Нас., Слаўг.).

3. Павуцінне; туман, смуга (Мсцісл, Юрч. НС, 283, Слаўг.). Тое ж павалока (БРС).

паваро́т Паваротка дарогі, рог вуліцы, загіб ракі (БРС). Тое ж поўратка, поваратка (Слаўг.), паваротка (БРС).

□ Ніканаўская поваратка (месца, дзе дарога паварочвае на Слаўгарад) Бых.

павіха́ Месца, дзе стаіць сухая трава (Ст.-дар.).

па́гарак

1. Месца, вялікая прастора, дзе выгараў лес або балота (Слаўг.). Тое ж пага́р'е (Сен. Касп.), пага́рка (Беш. Касп.), пагарэлаўка (Слаўг.).

□ ур. Пагарэлаўка (луг) каля в. Улукі Слаўг.