Verbum

плаво́к Невялікі плаў; дрыгвяністае балота (Жытк., Стол.).

плаву́н

1. Смецце, раслінныя рэшткі, нанесеныя вадой на карэнні дрэў, на кусты, у заліў у час разводдзя (Віц. Нік. 1895).

2. Цякучы пясок (Ветк.).

плавы́ Азёры, багатыя рыбай, пакрытыя зыбкім і непраходным дзірвановым зараснікам (Віц. Нік. 1895); зыбкае балота (Слаўг.).

плавы́ня Плывучы востраў (Смален. Дабр.).

план

1. Сядзіба калгасніка (Ветк., Нясв., Рэч., Слаўг.).

2. Зямля былога сталыпінскага хутара (Нясв., Слаўг.).

пласці́на Плаціна на рэчцы; ставок (Арш.).

плаў

1. Забалочаны вадаём; зыбкае бязлеснае балота, дрыгва; гразкае месца (Жытк., Палессе Талст., Слаўг., Стол.). Тое ж паду́шка (Жытк.), пла́ўлі (Усх. Палессе Талст.).

2. Заліўны луг каля ракі або возера (Стол.).

3. Нізіна, месца, дзе рака працякае цераз балота (Касп.).

3. Дзірвановы пласт, кусты, смецце — усё, што падымае вада ў час разводдзя (Ветк., Люб. Талст.).

пла́ха Вялікая суцэльная плошча зямлі, пасеву; доўгая і шырокая паласа (Слаўг.).

□ ур. Плаха (балота) каля в. Добры Дуб Слаўг.

плац

1. Ст.-бел. (XVII—XVIII стст.). Зямельны ўчастак у горадзе.

2. Прысядзібны ўчастак (Стаўбц., Прышч.).

□ ур. Плацы́ (поле) Стаўбц.

плес

1. Глыбокае месца на балоце, дзе заўсёды знаходзіцца вада (Сядл. губ. Бес., 310).

2. Прырэчная сенажаць, якая заліваецца вадой у час разводдзя (Глуск. Янк.).

3. Забалочаныя берагі азёр (Палессе Талст.).

□ в. Плесы каля Гомеля (К. 1838).