Verbum

пяне́ўе Месца, дзе стаяць пні ад ссечанага лесу (БРС). Тое ж пёння, пяне́вічча, пянёўе (Слаўг.).

пянько́вішча Месца, дзе мочаць каноплі (Краснап. Бяльк.). Тое ж пяньку́чышча (Краснап. Бяльк.).

пяро́крыжкі Месца скрыжавання вуліц, дарог (Слаўг.). Тое ж пяряхростка (Гом., Гродз.), пярэкрыж, пярэхрасткі, пярэкрыжкі (Слаўг.).

пярэ́жар Пясчанае поле, на якім выгараюць пасевы (Мін. Лемц., 15).

пярэ́плат Прыстасаванне ў выглядзе вялікай і высокай лесвіцы для высушвання снапоў (БРС).

пярэ́рва Размытае месца на дарозе, прарваная плаціна (БРС).

□ ур. Пярэрва (поле) Стаўбц. (Прышч.).

пярэ́спа

1. Намытая вадой каса (БРС).

2. Пясчанае прадаўгаватае ўзвышэнне на полі (Слаўг.).

□ в. Пярэспа Люб., вв. Вялікая Пярэспа і Малая Пярэспа Сен., ур. Пярэспа, ці Пярэспы (поле) каля в. Віравая Слаўг.

пясо́к

1. Сыпучыя крупінкі цвёрдых мінералаў (БРС).

2. Пясчанае месца; пясчаная неўрадлівая глеба; пясчаны бархан на полі (БРС). Тое ж пе́сак, пясчура́, пясчы́шча (Слаўг.), пясчуга́ (Слаўг., Стаўбц.).

□ ур. Пяскоў лог каля г. Гомеля (К., 1837), в. Пясочнае Кап.

пята́

1. Месца на вуглавым павароце поля, дзе знаходзіцца каморніцкі капец (Стол.).

2. У актах (1577). Прыкметнае чым-небудзь месца, ад якога пачыналі межаванне зямельных угоддзяў; межавы пункт (Брэсц. АВАК, XVIII, 20, 29).

□ в. Пятоўскае Віц. (Рам. Мат.).

пятак Высокае, люднае месца (Слаўг.).