але́шнік Абшар, які зарос альховымі кустамі; альховы лес (БРС). Тое ж але́шаннік, альшэ́віннік, альха́, лёшка, альхоўнівічышча, вольха, ле́хі, альхоўнік, альхаўня́к, альховіннік, але́хаўнік, але́шашча, але́хавінне, альхаві́шча, але́шанне, альхаўё, лешанні́к, альхоўе, альховічышча, альховічча, альховішча, альхоўнічча (Слаўг.), але́шняк (Слаўг., Гом. Грыг. 1851), альша́тнік (Дзяменцьеў. Геагр. БССР, 1952, 75), альшэвіна (Лаг.), аляшня́к, альшэ́ўнік (Мін. Станк. 1851, л. 396), альша́нік (Пянкрат. Ведрыцкія напевы, 1965, 97), альшэўнік (Дуброўскі. Зямля маладзее, 1952, 13).
□ в. Але́шавічы Шчуч., в. Альшоў Хоц., в. Алыпа́ны Шчуч. і Стол., ур. Але́шнік (лог) каля в. Чарсвяны Уш., в. Але́шня Рагач.
алёс
1. Мокрае месца; торф, тарфяное балота, дрыгва, зыбіна (БРС).
2. Забалочаны альховы лес (Віц. Рам. Мат., Касп., Маг. губ. вед. 1854, л. 1, Пар., Рэч., Слаўг., Стол.). Тое ж вольс (Слаўг.).
3. Нізкі, мокры луг; лясное балота, дзе расце трава (Бых. Рам. 1911, Кузн. Касп., Слаўг.).
4. Альховы лес, алешнік (Рэч.).
□ ур. Кру́глы алёс (балота) Віц. (Рам. Мат.), ур. Алёс (мокры луг) каля в. Кліны Слаўг.
аллі́ца Лужок на краю сядзібы (Сен. Касп.).
алля́ні́шча
1. Поле, дзе рос лён (Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж алляні́нне, аляні́шча (Мін. Станк. 1851, л. 396), алля́нішча (Нас.).
2. Месца, дзе быў пасланы лён; сцелішча (Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж алляні́нне (Слаўг.).
альма́н Балота на месцы воднай затокі (Жытк.).
□ ур. Альма́ны (балота) каля в. Беражцы Жытк.
альса́ Тарфяное балота; забалочаны луг, часам з рэдкімі вольхамі; алешнік (Кузн., Сен. Касп., Слаўг.). Тое ж вальса́ (Слаўг.), альсье́ (у многіх месцах Беларусі), альса́віна (Смален. Дабр.).
□ ур. Альса́ і Вальса́ (забалочаны луг) каля в. Віравая Слаўг.
а́льсе Балота сярод лесу, якое завалена дрэвамі (Бабр., Слуцк. пав. Нас.).