кампасці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Прабіваць кампосцерам які‑н. дакумент з мэтай кантролю.
кампасці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Прабіваць кампосцерам які‑н. дакумент з мэтай кантролю.
кампа́ўнд, ‑а і ‑у,
1. ‑а. Паравая машына з двума цыліндрамі, у якіх пара працуе паслядоўна.
2. ‑у. Сумесь якіх‑н. рэчываў, якая не з’яўляецца хімічным злучэннем.
[Ад англ. compound — састаўны.]
кампе́ндыум, ‑а,
[Ад лац. compendium — зберажэнне, эканомія.]
кампенсава́ны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
кампенсава́цца, ‑суецца;
1. Аплаціцца (аплачвацца), ураўнаважыцца (ураўнаважвацца).
2.
кампенсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе;
Аплаціць (аплачваць), накрыць (пакрываць) выдаткі, страты, чужую працу і інш.
кампенса́тар, ‑а,
Усякі прыбор, прызначаны ўраўнаважваць уздзеянне знешніх фактараў (тэмпературы, ціску, скорасці і інш.) на работу механізмаў.
[Ад лац. compensare — ураўнаважваць, ураўноўваць.]
кампенсацы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кампенсацыі (у 1 знач.), звязаны з ёй.
2. Які служыць для кампенсацыі (у 3 знач.); ізаляваны ад знешніх уздзеянняў.
кампенса́цыя, ‑і,
1. Аплата, узнагарода за якую‑н. работу; пакрыццё выдаткаў, страт і інш.
2. Ураўнаважванне, выраўноўванне ў арганізме парушаных функцый шляхам іх нейтралізацыі.
3. Ліквідацыя знешніх уздзеянняў (тэмпературы, атмасфернага ціску і пад.) на работу дакладных механізмаў.
[Лац. compensatio.]
кампетэ́нтнасць, ‑і,