Verbum

кака́ва, ‑ы, ж.

1. Трапічнае дрэва, абястлушчаныя зярняты якога ідуць на прыгатаванне шакаладу.

2. Парашок з зярнят гэтага дрэва. // Пажыўны напітак з такога парашку. Выпіць какавы.

[Ісп. cacao.]

кака́вавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да какавы. Какававыя зярняты.

какаду́, нескл., н.

Род папугаяў з доўгім чубам і моцнай дзюбай. Чорныя какаду. Белы какаду.

какаі́н, ‑у, м.

Ядавітае рэчыва, якое здабываецца з лісця какаінавага куста і выкарыстоўваецца як мясцовы абязбольваючы або наркатычны сродак.

[Ісп. cacaina.]

какаі́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да какаіну. Какаінавы наркоз.

2. у знач. наз. какаі́навыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносіцца какаінавы куст і інш.

•••

Какаінавы куст гл. куст.

какаіні́зм, ‑у, м.

Хваравітая цяга да какаіну як наркатычнага сродку; від наркаманіі.

какаіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Хворы на какаінізм; наркаман.

какаіні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да какаініст.

какафані́чны, ‑ая, ‑ае.

Непрыемны для слыху; сумбурны, немілагучны. Какафанічная музыка.

какафо́нія, ‑і, ж.

Негарманічнае, сумбурнае спалучэнне гукаў, непрыемнае для слыху. Какафонія зыкаў густым струменем выбівалася з вокан. Гартны.

[Грэч. kakophōnia — дрэннае гучанне.]