Verbum

саксафо́н, ‑а, м.

Медны духавы музычны інструмент.

[Фр. saxophone ад грэч. phōnē — гук.]

са́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саксаў, які належыць, уласцівы ім.

саксо́нец,

гл. саксонцы.

саксо́нка,

гл. саксонцы.

саксо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Саксоніі, саксонцаў, які ўласцівы, належыць ім. Саксонскае паходжанне.

•••

Саксонскі фарфор гл. фарфор.

саксо́нцы, ‑аў; адз. саксонец, ‑нца, м.; саксонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. саксонкі, ‑нак; ж.

Насельніцтва акругоў Германскай Дэмакратычнай Рэспублікі, якія размешчаны на тэрыторыі былога каралеўства Саксонія.

са́ксы, ‑аў; адз. сакс, ‑а, м.

Старажытнае германскае племя, якое насяляла паўночназаходнюю Еўропу і Брытанію.

саку́рснік, ‑а, м.

Студэнт з аднаго з кім‑н. курса.

саку́рсніца, ‑ы, ж.

Жан. да сакурснік.