Verbum

каланхо́э, нескл., н.

Трапічная расліна сямейства таўсцянкавых з мясістымі лістамі; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

каланча́, ‑ы, ж.

Дазорная вышка пажарнай часці. Пажарная каланча. □ — Да вайны пажарная была на плошчы. Не толькі з каланчы, але і з вокнаў другога паверха, дзе змяшчалася дзяжурка, плошча была як на далоні. Шамякін.

[Цюрк. калача з араб.]

кала́пс, ‑у, м.

Раптоўнае моцнае зніжэнне сардэчнай дзейнасці, якое суправаджаецца слабасцю, часам стратай прытомнасці і пагражае смерцю.

[Ад лац. collapsus — які страціў прытомнасць.]

калара́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Каларада, штата ў ЗША.

•••

Каларадскі жук гл. жук.

каларату́ра, ‑ы, ж.

1. Упрыгожванне вакальнай партыі тэхнічна цяжкімі пасажамі, трэлямі, руладамі.

2. Здольнасць голасу выконваць такія пасажы, трэлі, рулады. У спявачкі выдатная каларатура.

[Іт. coloratura.]

каларату́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да каларатуры (у 1 знач.). Каларатурная тэхніка. Каларатурны голас. // З каларатурай. Каларатурная арыя.

2. Які лёгка выконвае каларатуру. Каларатурнае сапрана.

калары́йнасць, ‑і, ж.

Колькасць калорый у чым‑н. Каларыйнасць каменнага вугалю. Каларыйнасць мяса.

калары́йны, ‑ая, ‑ае.

Багаты калорыямі. Каларыйнае паліва. Каларыйная ежа.

калары́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння колькасці цеплыні (у калорыях), якая вылучаецца або паглынаецца целам.

каларыметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каларыметра, каларыметрыі. Каларыметрычныя назіранні.