каларату́ра, ‑ы, ж.

1. Упрыгожванне вакальнай партыі тэхнічна цяжкімі пасажамі, трэлямі, руладамі.

2. Здольнасць голасу выконваць такія пасажы, трэлі, рулады. У спявачкі выдатная каларатура.

[Іт. coloratura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)