Verbum

са́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сала (у 1, 2 знач.). Сальная праслойка. // Зроблены з сала. Сальная свечка.

2. Прызначаны для атрымання сала; з высокім утрыманнем сала. Сальны адкорм. Сальная парода свіней.

3. Забруджаны салам. Сальныя плямы. // Тлусты, блішчасты ад сала. — Дык жа выхадны сёння, — вылазячы з-за стала і выціраючы сальныя вусны, сказаў Гарвась. Хадкевіч.

4. перан. Непрыстойны, грубы, цынічны. Сальны анекдот.

са́льпы, ‑аў.

Клас беспазваночных жывёл тыпу хордавых, якія жывуць пераважна ў трапічных і субтрапічных морах.

са́льта, нескл., н.

Пераварот у паветры цераз галаву (уперад або назад). Двайное сальта.

[Ад іт. salto — скачок.]

сальтамарталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Акрабат, спецыяліст па сальта-мартале.

са́льта-марта́ле, нескл., н.

Акрабатычны скачок з пераваротам у паветры цераз галаву. // перан. Пра рэзкую перамену ў дзеяннях, учынках. Завод для.. [стажораў] — замест трампліна. Адбудуць сваё, зробяць сальта-мартале, і толькі бачылі іх. Карпаў.

[Іт. saltomortale.]

сальфе́джыо, нескл., н.

1. Вакальнае практыкаванне — спяванне нот з вымаўленнем іх назваў.

2. Вучэбная дысцыпліна, прызначаная для развіцця музыкальнага слыху, голасу.

[Іт. solfeggio.]

сальфеджы́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сальфеджыраваць.

сальфеджы́равацца, ‑руецца; незак.

Выконвацца як сальфеджыо (у 1 знач.).

сальфеджы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Пець сальфеджыо; пець як сальфеджыо (у 1 знач.).

са́льца, ‑а, н.

Разм. Памянш. да сала. [Мацвей:] — Закусвай, Андрэй. Бяры скварку, гэта сальца добрае, маладое. Лобан.