Verbum

саматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да сомы. Саматычныя клеткі.

2. Які мае адносіны да цела; цялесны. Саматычная мускулатура.

самаўдаскана́ленне, ‑я, н.

Удасканаленне сваіх маральных, разумовых і фізічных якасцей. Эвалюцыя духоўнага, унутранага развіцця, самаўдасканалення героя — не прамы і не лёгкі шлях. Навуменка.

самаўдаскана́льванне, ‑я, н.

Тое, што і самаўдасканаленне.

самаўдаскана́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Удасканальваць свае разумовыя, маральныя і фізічныя якасці.

самаўзарва́цца, ‑рвецца; зак.

1. Узарвецца ад унутраных прычын, без умяшання звонку.

2. Узарваць самога сябе.

самаўзбагачэ́нне, ‑я, н.

Узбагачэнне самога сябе; уласнае ўзбагачэнне.

самаўзбрае́нне, ‑я, н.

Узбраенне самога сябе. / у перан. ужыв. [Андрэй] разумеў — калі не будзе гэтага пачуцця самаўзбраення, можна страціць здольнасць да жыцця. Пестрак.

самаўзбуджэ́нне, ‑я, н.

Спец. Самаадвольнае ўзбуджэнне якіх‑н. фізічных з’яў. Самаўзбуджэнне ваганняў.

самаўзвелічэ́нне, ‑я, н.

Узвелічэнне сябе, сваіх заслуг.

самаўзвышэ́нне, ‑я, н.

Разм. Узвышэнне самога сябе, сваіх заслуг, поспехаў; самаўсхваленне.