саско́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскокваць — саскочыць.
саско́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да саскочыць.
саско́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. Скачком спусціцца з чаго‑н.; скочыць уніз. Перапалоханы Мінуць саскочыў з каня і кінуўся да Міхалюка. Чорны. На паваротцы да эстакады, дзе машына сцішыла ход,.. [Каваль] лоўка саскочыў на дарогу і пайшоў наўпрост, праз рэйкі. Савіцкі. // Разм. Хутка ўстаць, ускочыць. [Марына Паўлаўна] саскочыла з канапы і стала мітусіцца па хаце, збіраючы астатнія рэчы. Зарэцкі. Валя спалохана, саскочыла з услона. Шамякін.
2. Не ўтрымаўшыся на чым‑н., скінуцца, зваліцца. Дзверы саскочылі з завесы. □ Лае саскочыў, — абыякава пазіраючы на сваю руку, адказаў рабочы. Арабей. Перакладзіна ад дрыжання саскочыла, і я цераз яе нырнуў уніз. Аўрамчык.
саскраба́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскрабаць — саскрэбці.
саскраба́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да саскрэбціся.
2. Зал. да саскрабаць.
саскраба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да саскрэбці.
саскрэ́бванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскрэбваць — саскрэбці.
саскрэ́бвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да саскрэбціся.
2. Зал. да саскрэбваць.
саскрэ́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да саскрэбці.
саскрэ́бены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад саскрэбці.