Verbum

са́джанец, ‑нца, м.

Маладая дрэвавая расліна, вырашчаная з сеянцаў або чаранкоў у гадавальніку і прызначаная для перасадкі куды‑н. Людзі хоць і лічылі Пракопа дзіваком, але кожны стараўся ў яго, а ні ў кога іншага, купіць саджанец яблыні, грушы, вішні, слівы ці насенне кветак. Кавалёў. Прывёз хлапец з-пад Рагачова У кулундзінскія палі Сямейку саджанцаў вішнёвых, Каб тут дужэлі і раслі. Грахоўскі.

саджа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саджаць.

са́джанцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саджанца; вырашчаны з саджанцаў. Саджанцавае дрэва.

са́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад садзіць (у 6 знач.).

2. у знач. прым. Які вырас з саджанцаў. Саджаны лес.

саджа́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да саджаць.

саджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Тое, што і садзіць (у 1–14 знач.).

саджо́нік, ‑а, м.

Абл. Саджаны лес. Каспар развітаўся з.. [дактарамі], і каламажка неўзабаве схавалася за ліпавым саджонікам. Броўка.

садзе́йнік, ‑а, м.

Той, хто садзейнічае каму‑, чаму‑н.

садзе́йнічанне, ‑я, н.

Дапамога, падтрымка ў чым‑н. Аказваць садзейнічанне. Камісія садзейнічання.

садзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каму-чаму.

Аказваць садзейнічанне, дапамагаць, спрыяць. Уся тэарэтычная і практычная дзейнасць Маркса і Энгельса садзейнічала палітычнаму і ідэйнаму развіццю гэтага класа [пралетарыяту]. «Звязда».