Verbum

сазано́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сазана; належыць сазану, уласцівы яму. Сазанавая галава.

сазвані́цца, ‑званюся, ‑звонішся, ‑звоніцца; зак.

Дамовіцца з кім‑н., пазваніўшы яму па тэлефоне. Андрыян сазваніўся з абкомам, дабіўся, што калгасу дапамаглі з фуражом. Марціновіч.

сазва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сазваць.

сазва́ць, ззаву, ззавеш, ззаве; ззавем, ззавяце; пр. сазваў, ‑ла; зак., каго-што.

1. Паклікаць, запрасіць усіх, многіх; сабраць усіх, многіх. Сазваць гасцей. □ І ад гэтай думкі несвядома ўстрапянулася ў Ігнася радасць і захацелася яму саскочыць з цёмных палатак, пабегчы па зямлі, сазваць усіх людзей. Чорны.

2. Сабраць удзельнікаў (сходу, канферэнцыі і пад.) для работы, вырашэння якіх‑н. пытанняў. Сазваць кансіліум. Сазваць нараду.

сазво́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да сазваніцца.

сазлу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Злучаны з чым‑н. Сазлучаныя сасуды.

сазнава́цца, ‑знаюся, ‑знаешся, ‑знаецца; ‑знаёмся, ‑знаяцеся; заг. сазнавайся.

Незак. да сазнацца.

сазна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сазнацца.

сазна́цца, ‑знаюся, ‑знаешся, ‑знаецца; зак.

Тое, што і прызнацца. Тады ж я сазнаўся Зарэцкаму, што з’яўляюся, як кажуць, яго паклоннікам, што вельмі люблю яго чытаць. Скрыган.

саіска́льнік, ‑а, м.

1. Удзельнік конкурсу на атрыманне чаго‑н. (прыза, узнагароды, прэміі). Саіскальнік Дзяржаўнай прэміі БССР.

2. Той, хто рыхтуецца да атрымання вучонай ступені за навуковую працу або вучонага звання. Саіскальнік вучонага звання прафесар.