Verbum

саладзе́ць, ‑ее; незак.

Станавіцца салодкім, саладзейшым.

саладзі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саладжэння; служыць для саладжэння.

саладзі́льня, ‑і, ж.

Памяшканне, дзе прарошчваюць зерне на солад.

саладзі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які гатуе солад.

саладзі́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да саладзільшчык.

саладзі́ны, ‑дзін; адз. няма.

Гушча, якая застаецца пасля вінакурэння, піваварэння і ідзе на корм жывёле. З табою чорт піва варыў, а саладзін адрокся. Прыказка.

•••

(Знацца, разбірацца) як свіння на саладзінах гл. свіння.

саладзі́цца, ‑лодзіцца; незак.

Зал. да саладзіць.

саладзі́ць, ‑ладжу, ‑лодзіш, ‑лодзіць; незак., што.

1. Рабіць салодкім, падсалоджваць. Бабы ж ля печы завіхаюцца, частай і еетлівай гаворкай рассыпаюцца, цукрам пампушкі салодзяць. Галавач.

2. Прарошчваць зерне для атрымання соладу. Саладзіць жыта. / у перан. ужыв. Ад ракі туман паўзе наўпрасткі, Млявую стому Халадком салодзіць. Барадулін.

саладкава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць саладкаватага.

саладкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі салодкі. Саладкаваты квас. □ З поля нясло вільготнай парнасцю, з саду — саладкаватым пахам падапрэлых яблык-паданак. Навуменка. У паветры чуваць саладкаваты пах кветак. Гамолка.