Verbum

сасу́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Трубчасты орган у целе чалавека ці жывёлы, па якім цячэ кроў або лімфа. У целе кожнага дарослага чалавека маецца 160 мільярдаў капіляраў — драбнюткіх крывяносных сасудаў. Матрунёнак. [Хірург:] — Пашкоджаны мяккая тканка і крывяносныя сасуды. Рана запушчана, ёсць адзнакі гангрэны. Дудо.

2. У раслін — трубка, па якой праходзіць вільгаць з растворанымі мінеральнымі солямі і іншымі рэчывамі.

сасудазвужа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які звужае сасуды (у 1 знач.), прызначаны для звужэння сасудаў. Сасудазвужальныя сродкі.

сасударасшыра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які расшырае сасуды (у 1 знач.), прызначаны для расшырэння сасудаў. Сасударасшыральныя сродкі.

сасудару́хальны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае скарачэнне сасудаў (у 1 знач.), рэгулюе дзейнасць сасудаў. Сасударухальныя нервовыя валокны.

сасудасшыва́льны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сасудасшывальны апарат — апарат для сшывання крывяносных сасудаў.

сасу́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сасудаў, складаецца з сасудаў. Сасудзістая абалонка вока. Сасудзістыя пучкі клубня.

сасцёбацца,

гл. сасцябацца.

сасцёбаць,

гл. сасцябаць.

сасцёбванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. сасцёбваць — сасцябаць, сасцёбаць (у 1–3 знач.).

сасцёбвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сасцябацца, сасцёбацца.

2. Зал. да сасцёбваць.