Verbum

састо́йвацца, ‑аецца.

Незак. да састояцца.

састо́яцца, ‑стоіцца; зак.

Пастаяўшы некаторы час, выдзеліць асадак (пра вадкасць). [Геня:] — Я чакаў, калі састоіцца вада. Якімовіч. // Стоячы, дайсці да такой ступені, каб зверху сабралася смятана (пра малако). Малако састоялася.

састрака́ціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак., што.

Зрабіць стракатым, надаць стракатасць чаму‑н.

састрака́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад састракаціць.

састрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Злучыць строчкай. Састрачыць кавалкі матэрыялу.

2. Зрасходаваць, шыючы на швейнай машынцы (пра ніткі).

3. Пакрыць строчкай пры шыцці. Састрачыць каўнер.

4. Спісаць. Састрачыць аркуш паперы.

састро́іць, ‑строю, ‑строіш, ‑строіць; зак., што.

Разм. Надаць які‑н. выраз (свайму твару). Адэля састроіла нездаволеную грымасу, каб паказаць, што ёй не падабаецца гэты напамінак. Чарнышэвіч. Стараста правёў рукавом па носе, састроіў сваю звычайную кіслую міну і важна прамовіў. Колас.

састро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад састрачыць.

састро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. састрочваць — састрачыць.

састро́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да састрочваць.

састро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да састрачыць.