Verbum

салі́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да салільшчык.

салі́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. ласк. Крупінка солі. [Сымонка:] — Мы б рыжыкі салілі. Толькі солі ані саліначкі няма. Бялевіч.

саліпсі́зм, ‑у, м.

Ідэалістычны філасофскі погляд, які прызнае адзінай рэальнасцю асобу таго, хто пазнае, а навакольны свет разглядае як сукупнасць адчуванняў гэтай асобы; крайні суб’ектывізм.

[Лац. solus — адзін і ipse — сам.]

саліпсі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік саліпсізму.

саліпсі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саліпсізму, саліпсіста, уласцівы ім. Саліпсічныя погляды. Саліпсічная філасофія Берклі і Юма.

салі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Выканаць (выконваць) сола, выступіць (выступаць) у якасці саліста. Іграючы, мужчыны сядзелі, а жанчыны стаялі. Саліравала чарнявая скрыпачка. Дамашэвіч.

салі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спявак, музыкант або танцор, які выконвае сольную партыю. Сустрэты воплескамі ў зале, Нясмелым крокам з-за куліс Хлапчына выйшаў да раяля — Нязвыклы з рампаю саліст. Гілевіч.

[Ад іт. solista.]

салі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да саліст.

са́лісты, ‑ая, ‑ае.

Па выгляду, уласцівасцях падобны на сала.

салітэ́р, ‑а, м.

Буйны брыльянт.

[Фр. solitaire.]