Verbum

тапаграфія, ✂, ж.

1. Раздзел геадэзіі, які займаецца вывучэннем паверхні зямлі, сродкаў яе вымярэння і адлюстраваннем мясцовасці на планах або картах.

2. Паверхня і ўзаемнае размяшчэнне асобных пунктаў мясцовасці (спец.).

   • Т. Магілёўскай вобласці.
   • Т. горада.

|| прым. тапаграфічны, ✂.

тапаз, ✂, м.

Мінерал з групы сілікатаў, асобныя крышталі якога, дзякуючы бляску і прыгожаму колеру, выкарыстоўваюцца як каштоўныя камяні.

|| прым. тапазавы, ✂.

тапалогія, ✂, ж.

Раздзел матэматыкі, прысвечаны вывучэнню найбольш агульных уласцівасцей геаметрычных фігур, якія не мяняюцца пры любых дэфармацыях.

|| прым. тапалагічны, ✂.

тапаніміка, ✂, ж. (спец.).

1. Сукупнасць тапонімаў якой-н. мясцовасці, краіны.

   • Т. Віцебшчыны.
   • Т. Беларусі.

2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае тапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыяніравання.

|| прым. тапанімічны, ✂.

тапанімія, ✂, ж. (спец.).

Тое, што і тапаніміка (у 1 знач.).

|| прым. тапанімічны, ✂.

тапарышча, ✂, н.

Ручка тапара.

• Бярозавае т.

тапатаць, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і тупацець.

|| наз. тупатанне, ✂.

тапачкі, ✂ і тапкі, ✂, ж.

Лёгкія туфлі без абцасаў.

• Спартыўныя т.

тапелец, ✂, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца.

тапёр, ✂, м. (уст.).

Музыкант, які іграў за грошы на танцавальных вечарах.

|| ж. тапёрка, ✂.