Verbum

таўкатня, ✂, ж. (разм.).

Хаатычны рух, цісканіна ў натоўпе; мітусня, сумятня.

таўкач, ✂, м.

1. Кароткая прылада з патоўшчаным круглым канцом, якой таўкуць што-н.

   • Жанчыны таўклі таўкачамі крупы на куццю.

2. перан. Пра някемлівага чалавека, які таўчэцца, перашкаджаючы працаваць (разм. зневаж.).

таўкучка, ✂, ж. (разм.).

Бойкае месца, базар, дзе прадаюць розныя рэчы з рук.

таўраваць, ✂; незак. (спец.).

Ставіць, выпальваць таўро.

• Т. жывёлу.

|| зак. затаўраваць, ✂.

таўро, ✂, н.

1. Кляймо на скуры сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак.

2. Прылада для клеймавання жывёлы.

|| прым. таўровы, ✂.

таўровы, ✂, (спец.).

Папярочнае сячэнне ў форме літары «Т».

• Т. профіль вырабу.

таўсматы, ✂ (разм.).

1. Трохі тоўсты, таўставаты.

   • Нос кароткі і т.

2. Поўны, прысадзісты, моцна складзены (пра чалавека).

|| наз. таўсматасць, ✂.

таўста...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «тоўста...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. таўстагубы, таўстаскуры, таўстаногі.

таўстабрухі, ✂ (разм.).

З тоўстым, вялікім жыватом.

таўстазады, ✂ (разм. груб.).

З тоўстым задам.