таўкач, ✂, м.

  1. Кароткая прылада з патоўшчаным круглым канцом, якой таўкуць што-н.

    • Жанчыны таўклі таўкачамі крупы на куццю.

  2. перан. Пра някемлівага чалавека, які таўчэцца, перашкаджаючы працаваць (разм. зневаж.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)