Verbum

талака, ✂, ж. (разм.).

1. Калектыўная дапамога пры выкананні сельскагаспадарчых работ.

   • Раней была пашырана форма ўзаемадапамогі — т.

2. перан., зб. Бязладны натоўп людзей.

   • Студэнты валілі талакой з клуба.

талакно, ✂, н.

Мука з ачышчанага падпражанага аўса і страва з такой мукі на малацэ і масле.

|| прым. талакняны, ✂.

талакнянка, ✂, ж.

Вечназялёная паўзучая расліна сямейства верасовых з бела-ружовымі і чырвонымі ягадамі.

талачыць, ✂; незак. (разм.).

1. Выконваць якую-н. работу талакою (у 1 знач.).

2. Таптаць, мясіць (пасевы, траву).

   • Т. пасевы.

|| зак. сталачыць, ✂.

таленавіты, ✂.

1. Які мае талент (у 1 знач.).

   • Т. матэматык.
   • Таленавітая артыстка.

2. Уласцівы таленту (у 2 знач.).

   • Таленавітае выкананне твора.

|| наз. таленавітасць, ✂.

талент, ✂, м.

1. Надзвычайныя прыродныя здольнасці.

   • Пісьменніцкі т.

2. Чалавек з вялікімі здольнасцямі.

   • Маладыя таленты.

талер, ✂, м.

Старажытная нямецкая залатая і сярэбраная манета.

талерантны, ✂, ж. (кніжн.).

Цярпімы.

|| наз. талерантнасць, ✂.

талерачнік, ✂, м. (разм.).

Музыкант, які іграе на талерках (у 2 знач.).

талерка, ✂, ж.

1. Сталовая пасуда круглай формы з шырокім дном і прыўзнятымі краямі.

   • Набор талерак.
   • Глыбокая т.

2. мн. Ударны музычны інструмент — два металічныя дыскі.

|| памянш. талерачка, ✂.