талака, ​✂, ж. (разм.).

  1. Калектыўная дапамога пры выкананні сельскагаспадарчых работ.

    • Раней была пашырана форма ўзаемадапамогі — т.

  2. перан., зб. Бязладны натоўп людзей.

    • Студэнты валілі талакой з клуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)