Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

тхараня, і тхаранё, , н.

Дзіцяня тхара.

тхлань, , ж. (разм.).

  1. Балоцістае месца.

    • Конь разам з коннікам праваліўся ў т.
  2. Гніль, цвіль, сырасць.

    • Патыхала тхланню.

тхліна, , ж.

Тухлы, гнілы пах.

  • Тхлінаю пахне.

тхло, , н. (разм.).

Тое, што і тхліна.

  • З балот цягнула тхлом.

тхнуць, ; безас.; незак.

Несці, патыхаць, перадавацца па паветры (пра пахі).

  • З пограба тхнула сырасцю.

тхор, , м.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства куніцавых з каштоўным футрам, а таксама футра гэтай жывёліны.

|| прым. тхаровы, і тхарыны, .

  • Тхаровае футра.
  • Тхарыная нара.