Verbum

тлен, ✂, м. (уст.).

1. Тленне, гніенне, распад.

2. Тое, што разбураецца ці разбурылася.

3. перан. Тое, што недаўгавечна, не мае сапраўднай каштоўнасці.

тленны, ✂ (уст.).

Які разбураецца; часовы, не вечны.

|| наз. тленнасць, ✂.

тлець, ✂ і тлецца, ✂, незак.

1. Гніючы, разбурацца; трухлець, парахнець.

   • Тлее апалае лісце.

2. Гарэць без полымя; слаба падтрымліваць гарэнне.

   • Асіна не гарыць, а тлее.

3. перан. Існаваць скрыта, слаба праяўляцца дзе-н. (пра жыццё, пачуцці і пад.).

   • У душы тлела надзея.

|| наз. тленне, ✂.

тло, ✂, н. (разм.).

Тое, што сатлела, спарахнела, згніло; тлен, прах, попел.

тлум, ✂, м. (разм.).

1. Адурэнне, замарачэнне.

   • Нейкі т. у галаве.

2. Шум, гоман, сумятня.

   • У пакоі стаяў т., усе нешта крычалі.

тлумач, ✂, м. (уст.).

Перакладчык (звычайна для вуснага перакладу ў часе размовы, перагавораў).

тлумачальнік, ✂, м.

Той, хто займаецца тлумачэннем, трактоўкай чаго-н.

• Т. сноў.

тлумачальны, ✂.

Які заключае ў сабе тлумачэнне, трактоўку чаго-н.

• Т. слоўнік беларускай мовы.

тлумачыць, ✂; незак.

1. Даваць якое-н. тлумачэнне чаму-н.

   • Т. пастанову.
   • Т. слова.

2. Асвятляць, даваць зразумець сэнс чаго-н.

   • Т. рашэнне задачы.

|| наз. тлумачэнне, ✂.

тлумачэнне, ✂, н.

1. гл. тлумачыць.

2. Тое, што тлумачыць што-н., дапамагае зразумець прычыну чаго-н.

   • Знайсці т. сваім паводзінам.