Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклнопрухыэ
еоуя

тлен, ✂, м. (уст.).

  1. Тленне, гніенне, распад.

  2. Тое, што разбураецца ці разбурылася.

  3. перан. Тое, што недаўгавечна, не мае сапраўднай каштоўнасці.

тленны, ✂ (уст.).

Які разбураецца; часовы, не вечны.

|| наз. тленнасць, ✂.

тлець, ✂ і тлецца, ✂, незак.

  1. Гніючы, разбурацца; трухлець, парахнець.

    • Тлее апалае лісце.

  2. Гарэць без полымя; слаба падтрымліваць гарэнне.

    • Асіна не гарыць, а тлее.

  3. перан. Існаваць скрыта, слаба праяўляцца дзе-н. (пра жыццё, пачуцці і пад.).

    • У душы тлела надзея.

|| наз. тленне, ✂.