Verbum

тлум, ✂, м. (разм.).

1. Адурэнне, замарачэнне.

   • Нейкі т. у галаве.

2. Шум, гоман, сумятня.

   • У пакоі стаяў т., усе нешта крычалі.

тлумач, ✂, м. (уст.).

Перакладчык (звычайна для вуснага перакладу ў часе размовы, перагавораў).

тлумачальнік, ✂, м.

Той, хто займаецца тлумачэннем, трактоўкай чаго-н.

• Т. сноў.

тлумачальны, ✂.

Які заключае ў сабе тлумачэнне, трактоўку чаго-н.

• Т. слоўнік беларускай мовы.

тлумачыць, ✂; незак.

1. Даваць якое-н. тлумачэнне чаму-н.

   • Т. пастанову.
   • Т. слова.

2. Асвятляць, даваць зразумець сэнс чаго-н.

   • Т. рашэнне задачы.

|| наз. тлумачэнне, ✂.

тлумачэнне, ✂, н.

1. гл. тлумачыць.

2. Тое, што тлумачыць што-н., дапамагае зразумець прычыну чаго-н.

   • Знайсці т. сваім паводзінам.

тлуміць, ✂; незак.

У выразе: тлуміць галаву каму — марочыць, задурваць, збіваць з толку.

|| незак. затлуміць, ✂.

• Затлуміў мне галаву.

|| наз. тлумленне, ✂.

тлумны, ✂.

1. Які прыводзіць да адурэння, пазбаўляе здольнасці ўспрымаць, разумець што-н.

   • Тлумная работа.

2. Шумны, гаманлівы, неспакойны.

   • Т. натоўп.

|| наз. тлумнасць, ✂.

тлусты, ✂.

1. Які ўтрымлівае ў сабе шмат тлушчу.

   • Тлустая свініна.

2. Тоўсты, укормлены, сыты.

   • Тлустая індычка.
   • Т. карп.

3. Які атрымаўся ад тлушчу.

   • Тлустая пляма.

4. перан. Насычаны карыснымі рэчывамі.

   • Т. чарназём.

5. Тоўсты, з тоўстымі лініямі (пра лініі, друкарскія знакі, літары і пад.).

   • Т. шрыфт.

|| наз. тлустасць, ✂.

тлусцець, ✂; незак.

Станавіцца тлустым, тлусцейшым.

|| зак. атлусцець, ✂.

|| наз. атлусценне, ✂ і патлусцець, ✂.

|| наз. тлусценне, ✂.