Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклнопрухыэ
бвгдезійклмнпрстўфхчя

тачанка, ✂, ж.

Рысорная павозка з адкрытым кузавам для запрэжкі пары коней.

тачка, ✂, ж.

Ручная каляска на адным коле, якую возяць, трымаючы за ручкі і штурхаючы перад сабой.

  • Вазіць цэглу на тачцы.

|| прым. тачачны, ✂.

тачыла, ✂, н.

Тачыльны камень, а таксама станок для навострывання рэжучых інструментаў.

тачылка, ✂, ж.

  1. Інструмент для вастрэння нажоў, брытваў і пад.

  2. Прыстасаванне, машынка для завострывання алоўкаў (разм.).

тачыльны, ✂.

Прызначаны для навострывання рэжучых інструментаў.

  • Т. камень.
  • Т. рэмень.

тачыльня, ✂, ж.

Тачыльная майстэрня.

тачыльшчык, ✂, м.

Рабочы, які займаецца навострываннем рэжучых інструментаў.

|| ж. тачыльшчыца, ✂.

тачыць​1, ✂; незак.

  1. Рабіць вострым рэжучую частку, лязо чаго-н. з дапамогай тачыла, бруска і пад.; вастрыць.

    • Т. нож.

  2. Рабіць прыдатным для карыстання (пра аловак).

  3. Вырабляць, апрацоўваючы на такарным станку.

    • Т. дэталі.

|| зак. натачыць, ✂ і вытачыць, ✂.

|| наз. тачэнне, ✂.

тачыць​2, ✂; незак.

  1. Грызучы, праядаючы, рабіць дзіркі ў чым-н., пашкоджваць што-н. (пра насякомых, грызуноў).

    • Краты точаць грады.

  2. перан. Неадступна мучыць, паступова пазбаўляючы сіл (пра хваробу, думкі, пачуцці і пад.).

|| зак. патачыць, ✂.