Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

таямніца, , ж.

  1. Тое, што яшчэ не пазнана, не стала вядомым.

    • Таямніцы мінулага.
    • Т. атама.
  2. Тое, што трымаецца ў сакрэце, наўмысна хаваецца ад іншых.

    • Не раскрываць таямніцы.
    • Умець захаваць таямніцу.

таямнічы, .

  1. Поўны таямніцы (у 1 знач.), загадкава-незразумелы.

    • Т. шорах.
  2. Які з’яўляецца тайнай і скрываецца.

    • Прыехаў з таямнічай мэтай.
  3. Шматзначны, загадкавы.

    • З таямнічым выразам твару.

|| наз. таямнічасць, .