тапаніміка, ✂, ж. (спец.).

  1. Сукупнасць тапонімаў якой-н. мясцовасці, краіны.

    • Т. Віцебшчыны.
    • Т. Беларусі.

  2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае тапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыяніравання.

|| прым. тапанімічны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)