Verbum

ачужэ́лы, ✂ (разм.).

Які аддаліўся, стаў чужым, страціў сувязі з блізкімі, роднымі.

ачужэ́ць, ✂; зак. (разм.).

Стаць чужым, страціць сувязі з блізкімі, роднымі.

• Штосьці ён зусім ачужэў.

ачуме́лы, ✂ (разм.).

Які страціў розум, адурэлы.

• Ён бег як а.

ачуме́ць, ✂; зак. (разм.).

Страціць розум, разважлівасць, адурэць.

ачуня́лы, ✂.

Які ачуняў, паправіўся, ажыў.

ачуня́ць, ✂; зак.

1. Паправіцца пасля хваробы.

   • Хлопец ачуняў пасля цяжкай хваробы.

2. Апрытомнець.

   • А. ад страху.

|| незак. ачуньваць, ✂.

ачу́хацца, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і ачнуцца (у 2 знач.).

|| незак. ачухвацца, ✂.

ачу́цца, ✂; зак.

1. Ачнуцца, прыйсці да памяці.

2. Стаць здаровым.

3. Праявіцца, адчуць.

   • Сэрца маці заўсёды ачуецца.

|| незак. ачувацца, ✂.