Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэ.
акмноуы

ачмурэ́лы, ✂ (разм.).

Які знаходзіцца ў стане ачмурэння, страціў здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.

  • Ачмурэлая галава.

|| наз. ачмурэласць, ✂.

ачмурэ́ць, ✂; зак. (разм.).

Страціць здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.

  • Ачмурэў ты ці што?

|| наз. ачмурэнне, ✂.