ачужэ́ць, ✂; зак. (разм.).

Стаць чужым, страціць сувязі з блізкімі, роднымі.

  • Штосьці ён зусім ачужэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)