Verbum

сінкліт, ✂, м.

1. Сход вышэйшых саноўнікаў у Старажытнай Грэцыі.

2. Сход духоўных асоб, духавенства.

   • Сабраўся ўвесь духоўны с. з кансісторскімі чыноўнікамі.

сінкрэтызм, ✂, м. (кніжн.).

Злітнасць, нерасчлянёнасць, якія характэрны для першапачатковага стану ў развіцці чаго-н.

• С. першабытнага мастацтва.

|| прым. сінкрэтычны, ✂.

сінкрэтычны, ✂.

1. гл. сінкрэтызм.

2. Злітны, нерасчлянёны ў сваім зыходным, першапачатковым стане.

   • Сінкрэтычная рэлігія.
   • Сінкрэтычнае цэлае.

3. Які вызначаецца эклектызмам, знешняй злучанасцю таго, што ўнутрана не злучана.

   • Сінкрэтычныя тэорыі.

сінод, ✂, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: вышэйшы калегіяльны орган праваслаўнай царквы; цяпер — дарадчы орган пры патрыярху.

|| прым. сінодскі, ✂.

сінодзік, ✂, м.

У праваслаўнай царкве: кніга запісу імён памёршых для памінання іх у час набажэнства.

сінолаг, ✂, м.

Спецыяліст у галіне сіналогіі (кітаязнаўства), кітаіст.

сінонім, ✂, м.

У мовазнаўстве: слова (або выраз), якія супадаюць або блізкія па значэнню з другім словам (выразам), напр. «смелы» і «адважны»; «апусціць галаву» і «панурыць галаву».

|| прым. сінанімічны, ✂.

• С. рад назоўнікаў.

сіноптык, ✂, м.

Спецыяліст па сіноптыцы, па прагназіраванню надвор’я.

сіноптыка, ✂, ж.

Раздзел метэаралогіі, які займаецца вывучэннем фізічных працэсаў у атмасферы і вызначае стан пагоды на бліжэйшае будучае.

|| прым. сінаптычны, ✂.

сінтаксіс, ✂, м.

1. Уласцівыя пэўнай мове спосабы спалучэння слоў у словазлучэнні і сказы, а таксама раздзел граматыкі, які вывучае сістэму моўных катэгорый, звязаных са спалучэннем слоў і будовай сказаў.

   • С. беларускага простага сказа.

2. Падручнік, кніга, прысвечаныя вывучэнню такога раздзела граматыкі (разм.).

   • Купіць «Сінтаксіс беларускай мовы».

|| прым. сінтаксічны, ✂.