Verbum

сірата, ✂, м.

Дзіця або падлетак, які застаўся без аднаго або двух бацькоў.

• Дзе ж сіраце бацьку ўзяць?
• Круглая с. (без маці і бацькі).
• Казанская с. (перан. пра таго, хто прыкідваецца няшчасным, каб разжаліць каго-н.).

|| памянш.-ласк. сіротка, ✂ і сірацінка, ✂. ДМ -тцы, Т -ай (-аю), ж., -так і сірацінка, -і, ДМ -у, Т -ам, м., ДМ -нцы, Т -ай (-аю), ж., -нак.

|| прым. сірочы, ✂ і сіроцкі, ✂.

• Сірочую галоўку дожджык мые.
• Зіма сёлета сіроцкая — без моцных маразоў.

сіратлівы, ✂.

Тужліва-адзінокі, сумны, маркотны.

• С. выгляд.
• Сіратлівая старасць.

|| наз. сіратлівасць, ✂.

сірацець, ✂; незак.

Станавіцца сіратой.

|| зак. асірацець, ✂.

сірока, нескл., м.

Сухі і гарачы афрыканскі вецер, які дзьме ў міжземнаморскіх краінах.

сіроп, ✂, м.

1. Канцэнтраваны раствор цукру ў вадзе.

   • Лекавы с. (змяшчае лекавыя рэчывы і з’яўляецца лекавым прэпаратам).

2. Салодкая вадкасць з фруктовых і ягадных сокаў з цукрам.

   • Малінавы с.

|| прым. сіропны, ✂.

сіроцтва, ✂, н.

Стан сіраты; адзіноцтва.

• Вырасці ў сіроцтве.
• С. з дзяцінства.

сірыйцы, ✂, м.

Насельніцтва Сірыі.

|| ж. сірыйка, ✂.

|| прым. сірыйскі, ✂.

сірын, ✂, м.

У старажытнай рускай літаратуры: фантастычная птушка з жаночым тварам і грудзьмі.

сірэна, ✂, ж.

1. У грэчаскай міфалогіі: марская істота ў выглядзе жанчыны з хвастом рыбы або птушкі, якая сваім мілагучным спевам заваблівала маракоў у гібельныя месцы.

2. мн. Атрад водных млекакормячых, якія жывуць у цёплых морах і рэках.

3. Прыбор для атрымання гукаў рознай вышыні (спец.).

4. Прыстасаванне для падачы рэзкіх, моцных гукавых сігналаў, а таксама гукі, якія падаюцца такім прыстасаваннем.

   • Рэзка завыла с.
   • С. аўтамашыны.