Verbum

уруб, ✂, м. (спец.).

Шчыліна, якая прабіваецца ў горнай пародзе перад адбіваннем глыб.

урубавы, ✂.

Які служыць для ўтварэння ўруба.

• Урубавая машына.

урубіцца, ✂; зак. (спец.).

Зрабіць уруб.

|| незак. урублівацца, ✂.

урубіць, ✂; зак.

Уставіць у высечаную адтуліну.

• У. перагародку ў сцяну.

|| незак. урубліваць, ✂.

|| наз. урубліванне, ✂.

урук, ✂, м., зб.

Высушаныя з костачкамі дробныя плады абрыкосаў.

урукапашную, прысл.

Дзейнічаючы рукамі ці ручной зброяй (біцца, змагацца).

• Пайсці ў.

уручную, прысл.

Ручным спосабам (не машынным).

• Шыць у.

уручыць, ✂; зак.

1. Аддаць у рукі, непасрэдна.

   • У. дыплом.

2. Даверыць, даручыць (кніжн.).

   • У. свой лёс каму-н. (перан.).

|| незак. уручаць, ✂.

|| наз. уручэнне, ✂.

урывак, ✂, м.

Тое, што з’яўляецца часткай чаго-н. цэлага; невялікая частка, выдзеленая з якога-н. твора.

• У. з апавядання.

урыўкамі, прысл.

Адрываючыся ад якіх-н. спраў, прыхваткамі.

• Дапамагаць маці ў. паміж вучобай.