уручыць

дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Аддаць у рукі, непасрэдна.

    • У. дыплом.

  2. Даверыць, даручыць (кніжнае).

    • У. свой лёс каму-н. (пераноснае значэнне).

|| незакончанае трыванне: уручаць.

|| назоўнік: уручэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)