уручыць, ✂; зак.

  1. Аддаць у рукі, непасрэдна.

    • У. дыплом.

  2. Даверыць, даручыць (кніжн.).

    • У. свой лёс каму-н. (перан.).

|| незак. уручаць, ✂.

|| наз. уручэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)