Verbum

перхаць​¹, ✂, ж., зб.

Дробныя лусачкі рагавых клетак скуры, якія ўтвараюцца на галаве каля каранёў валасоў.

• Увесь каўнер у перхаці.

перхаць​², ✂; незак.

Сутаргава пакашліваць ад перасыхання, раздражнення ў горле.

перці, ✂; незак. (разм.).

1. Ісці, рухацца.

   • Прэ пасярэдзіне дарогі.

2. Ісці, рухацца куды-н., не лічачыся з перашкодамі, з забаронай.

   • Куды прэш напралом!

3. Гнаць, выганяць.

   • П. чужога сабаку з двара.

4. Валачы (што-н. цяжкае, грувасткае).

   • П. мяшок бульбы.

5. З сілай выходзіць вон, праяўляцца.

   • Карані пруць з зямлі.
   • Злосць з яго так і прэ.

6. Прагна есці.

   • Прэ як не ў сябе.

перціся, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і перці (у 1 і 2 знач.).

• Куды прэшся без чаргі!

перчыць, ✂; незак.

Пасыпаць перцам.

• П. булён.

|| зак. наперчыць, ✂ і паперчыць, ✂.

перш, прысл.

Спачатку, раней.

• П. накармлю жывёлу, а потым пайду ў агарод.

◊

• Перш за ўсё — у першую чаргу.

• Перш за ўсё скажы нам, калі ты ад’язджаеш?

• Перш-наперш — спачатку, перш за ўсё.

• Перш-наперш неабходна зрабіць тэрміновую работу.

перша...

Першая частка складаных слоў, якая надае значэнне:

• 1) які адносіцца да чаго-н. першага па ліку, напр. першакласнік, першамайскі;
• 2) самы ранні, які дзейнічае раней за іншых, напр. першадрукар, першапраходца;
• 3) самы лепшы ў якіх-н. адносінах, напр. першакласны, першагатунковы.

першаадкрывальнік, ✂, м. (кніжн.).

Той, хто першым адкрыў што-н. (землі, краіны, мясцовасці і пад.).

• Першаадкрывальнікі калійнай солі ў Беларусі.

|| ж. першаадкрывальніца, ✂.

першааснова, ✂, ж. (кніжн.).

Асноўны пачатак.

• Факты — п. ведаў.

|| прым. першаасноўны, ✂.

першабытнаабшчынны, ✂.

Першабытнаабшчынны лад — першая ў гісторыі чалавецтва грамадска-эканамічная дакласавая фармацыя, якая характарызавалася агульнай уласнасцю на сродкі вытворчасці, калектыўнай працай і спажываннем.