Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеілнорстухчшыэюя’
вдйклмнпрстўхцчш

пеўчы, ✂.

  1. Надзелены прыродай здольнасцямі спяваць або меладычна свістаць.

    • Пеўчая капэла.
    • Пеўчыя птушкі.

  2. пеўчы, -ага, -ыя, -ых, м. Спявак хору, звычайна царкоўнага.

    • Хор пеўчых.