Verbum

пена, ✂, ж.

1. Пузырыстая маса, якая ўтвараецца на паверхні некаторых вадкасцей.

   • Марская п.
   • Мыльная п.
   • Зняць пену з супу.

2. Густая белаватая з пузыркамі сліна, якая выступае на губах пры некаторых хваробах, моцным хваляванні.

   • З пенай на губах гаварыць (таксама перан. у гневе, раз’юшанасці; разм. неадабр.).

|| прым. пенны, ✂.

пенал, ✂, м.

Падоўжаная скрыначка для ручак, алоўкаў, гумак і пад.

• Школьны п.

|| прым. пенальны, ✂.

пенальці, нескл., н.

У футболе: адзінаццаціметровы штрафны ўдар па варотах.

пенапласт, ✂, м.

Порыстая пластмаса.

|| прым. пенапластавы, ✂.

пенаты, ✂ (уст. жарт.).

Родны дом, родны кут (ад імя пенатаў — старажытнарымскіх багоў, апекуноў дамашняга ачага).

• Вярнуцца да сваіх пенатаў.
• Бацькоўскія п.

пеначка, ✂, ж.

Невялічкая пеўчая птушка атрада вераб’іных з бурым апярэннем.

пені, нескл., н.

У Англіі і некаторых іншых краінах: дробная разменная манета.

пеністы, ✂.

З пенай, а таксама які ўтварае пену (у 1 знач.).

• П. квас.
• Пеністае мыла.

|| наз. пеністасць, ✂.

пеніцца, ✂; незак.

Быць пеністым; пакрывацца пенай.

• Пеняцца хвалі.

|| зак. успеніцца, ✂.

пеніцылін, ✂, м.

Лекавы прэпарат, антыбіётык, прыгатаваны з некаторых відаў грыбковай цвілі або сінтэтычна.

• Ін’екцыі пеніцыліну.

|| прым. пеніцылінавы, ✂.