Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

песа, нескл., н.

Грашовая адзінка шэрагу краін Лацінскай Амерыкі і інш.

песеннік, .

  1. Зборнік песень.

  2. Выканаўца песень.

  3. Аўтар тэксту песень або кампазітар песеннай музыкі.

    • Паэт-п.

|| ж. песенніца, .

песета, , ж.

Грашовая адзінка ў Іспаніі.

песімізм, , м.

Светаадчуванне, прасякнутае нявер’ем у будучае, схільнасцю бачыць ва ўсім толькі адмоўнае; проціл. аптымізм.

|| прым. песімістычны, .

песіміст, , м.

Чалавек песімістычнага складу; проціл. аптыміст.

  • П. па натуры.

|| ж. песімістка, .

песімістычны, .

  1. гл. песімізм.

  2. Прасякнуты песімізмам.

    • П. настрой.

|| наз. песімістычнасць, .

пескалюбівы, , (спец.).

Пра расліны: які добра расце на пясчанай глебе.

|| наз. пескалюбівасць, .

пескаструменны, , (спец.).

Які мае адносіны да апрацоўкі пры дапамозе пяску, які б’е пад моцным напорам паветранага струмення.

  • П. апарат.
  • Пескаструменная апрацоўка.

песня, , ж.

  1. Вершаваны і музычны твор для выканання голасам.

    • Харавая п.
    • Жніўныя песні.
    • Беларускія народныя песні.
  2. Пра спевы птушак.

    • Салаўіныя песні.

  • Доўгая песня (разм.) — тое, што патрабуе працяглага часу, што не скора можа быць зроблена, расказана і пад.

  • Старая песня (разм.) — што-н. даўно вядомае.

  • Песня спета чыя (разм.) — канец чыйго-н. жыцця, шчасця, поспехаў і пад.

|| памянш. песенька, .

|| прым. песенны, .

  • П. матыў.

песцік, , м.

Жаночы орган кветкі, з якога ўтвараецца плод пасля апладнення пыльцой.