Verbum

пуляць, ✂; незак. (разм.).

Кідаць чым-н. куды-н. ці ў каго-н.

• П. камякі зямлі.

|| аднакр. пульнуць, ✂.

|| наз. пулянне, ✂.

пума, ✂, ж.

Буйны лясны драпежнік сямейства кашачых, які водзіцца ў Амерыцы.

пуначка, ✂, ж.

Невялікая паўночная птушка сямейства аўсянкавых.

пункт, ✂, м.

1. Месца, якое характарызуецца пэўнымі адзнакамі і можа быць выкарыстана для неабходных дзеянняў.

   • Камандны п.
   • Зборны п.
   • Населены п. (месца, дзе пастаянна жывуць людзі; афіц.).
   • Прызыўны п.
   • Перагаворны п.
   • Самы высокі п. гары.

2. Асобнае палажэнне, раздзел у складзе чаго-н. (дакумента, выкладання і пад.).

   • Асноўныя пункты даклада.
   • Выкласці па пунктах (таксама перан. паслядоўна).

3. Асобны момант у развіцці чаго-н.

   • Кульмінацыйны п.

4. Асноўнае паняцце геаметрыі, а таксама механікі, фізікі — месца, якое не мае вымярэння, мяжа адрэзка лініі.

   • П. перасячэння прамых.
   • П. апоры.
   • П. прылажэння сіл.
   • П. сонцастаяння.

5. Мяжа, пры якой надыходзіць якая-н. з’ява.

   • П. замярзання.
   • П. плаўлення.

◊

• Пункт погляду (або гледжання) на што — чыя-н. думка, погляд на што-н.

• У мяне на гэта свой пункт погляду.

|| памянш. пункцік, ✂.

пунктуальны, ✂.

Вельмі дакладны, акуратны ў выкананні чаго-н.

• П. чалавек.
• Пунктуальнае выкананне.

|| наз. пунктуальнасць, ✂.

пунктуацыя, ✂, ж.

Вучэнне аб сістэме знакаў прыпынку і іх ужыванні ў пісьмовым тэксце.

• Засвоіць пунктуацыю.

|| прым. пунктуацыйны, ✂.

пункцір, ✂, м.

Лінія, якая ўтвараецца з кропак, кароткіх рысак.

|| прым. пункцірны, ✂.

• Пункцірнае акрэсленне сітуацыі (перан. у агульных рысах).

пункцыя, ✂, ж. (спец.).

Пракол (тканкі, поласці, сасуда) з лячэбнымі або дыягнастычнымі мэтамі.

|| прым. пункцыйны, ✂.

пунсавець, ✂; незак.

1. Рабіцца пунсовым, чырвоным.

   • П. ад радасці.

2. Віднецца (пра што-н. пунсовае).

   • Пунсавеюць суніцы на паляне.

пунсова-...

Першая частка складаных слоў са знач. з пунсовым адценнем, напр. пунсова-ружовы, пунсова-чырвоны.