Verbum

пункт, ✂, м.

1. Месца, якое характарызуецца пэўнымі адзнакамі і можа быць выкарыстана для неабходных дзеянняў.

   • Камандны п.
   • Зборны п.
   • Населены п. (месца, дзе пастаянна жывуць людзі; афіц.).
   • Прызыўны п.
   • Перагаворны п.
   • Самы высокі п. гары.

2. Асобнае палажэнне, раздзел у складзе чаго-н. (дакумента, выкладання і пад.).

   • Асноўныя пункты даклада.
   • Выкласці па пунктах (таксама перан. паслядоўна).

3. Асобны момант у развіцці чаго-н.

   • Кульмінацыйны п.

4. Асноўнае паняцце геаметрыі, а таксама механікі, фізікі — месца, якое не мае вымярэння, мяжа адрэзка лініі.

   • П. перасячэння прамых.
   • П. апоры.
   • П. прылажэння сіл.
   • П. сонцастаяння.

5. Мяжа, пры якой надыходзіць якая-н. з’ява.

   • П. замярзання.
   • П. плаўлення.

◊

• Пункт погляду (або гледжання) на што — чыя-н. думка, погляд на што-н.

• У мяне на гэта свой пункт погляду.

|| памянш. пункцік, ✂.