Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аўтасто́п, , м.

Прыстасаванне для аўтаматычнага спынення поезда.

|| прым. аўтастопны, .

аўтастра́да, , ж.

Дарога для аўтамабільнага руху без папярочных наземных пераездаў.

|| прым. аўтастрадны, .

аўтасчэ́пка, , ж.

Прыстасаванне для аўтаматычнай счэпкі вагонаў.

|| прым. аўтасчэпачны, .

аўтатра́ктарны, .

Які мае адносіны да вытворчасці аўтамабіляў і трактароў.

  • Аўтатрактарная прамысловасць.

аўтатра́нспарт, , м.

Аўтамабільны транспарт.

|| прым. аўтатранспартны, .

аўтахто́нны, , (спец.).

Тое, што і абарыгенны (гл. абарыген); карэнны, мясцовы.

аўтахто́ны, , м. (кніжн.).

Абарыгены; карэнныя, мясцовыя жыхары.

  1. Расліны або жывёлы, якія ўзніклі і працягваюць існаваць у дадзенай мясцовасці.

аўтацыстэ́рна, , ж.

Аўтамабіль-цыстэрна.

аўто́бус, , м.

Шматмесны аўтамабіль для перавозкі пасажыраў.

  • Аўтобусы далёкіх рэйсаў.

|| прым. аўтобусны, .

аўто́граф, , м.

  1. Тэкст твора, напісаны рукой аўтара.

    • А. паэмы “Курган”.
  2. Уласнаручны, звычайна памятны, надпіс ці подпіс.

    • Узяць а. у вядомага артыста.

|| прым. аўтаграфічны, .