Verbum

угодкі, ✂ (уст.).

Гадавіна звычайна з дня смерці, а таксама наогул урачыстасць, прысвечаная гадавіне якой-н. падзеі.

угодлівы, ✂.

Празмерна паслужлівы, ліслівы, дагодлівы.

• У. чалавек.

|| наз. угодлівасць, ✂.

угоднік, ✂, м.

1. Угодлівы чалавек (разм.).

2. У рэлігійным уяўленні: святы, які ўгадзіў богу сваім бязгрэшным жыццём.

|| ж. угодніца, ✂.

угодніцтва, ✂, н. (разм.).

Рабалепна-ліслівае імкненне дагадзіць каму-н.

• Яго прынцыповай натуры праціўна было ў.

угоднічаць, ✂; незак. (разм.).

Весці сябе ўгодліва.

• У. перад начальнікам.

уголас, прысл.

1. Так, што чутно іншым, гучна, голасна.

   • Чытаць у.

2. перан. Адкрыта, на людзях.

   • Заявіць пра што-н. у.

угразнуць, ✂; зак.

1. Засесці, завязнуць у гразі.

2. перан. Трапіўшы ў якое-н. становішча, не знайсці сіл, магчымасці выйсці з яго (разм.).

   • У. у даўгах.

|| незак. угразаць, ✂.

угра-фінскі, ✂.

Тое, што і фіна-угорскі.

угрузнуць, ✂; зак.

Глыбока ўвязнуць (у гразі, снезе і пад.); асесці, уехаць у зямлю.

• У. у снезе.
• Хацінка ўгрузла ў зямлю.

|| незак. угрузаць, ✂.

угрунтаваны, ✂.

1. Зроблены надзейна, моцна.

   • У. падмурак.

2. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі, меркаваннямі.

   • У. довад.

|| наз. угрунтаванасць, ✂.