угоднік назоўнік | мужчынскі род

  1. Угодлівы чалавек (размоўнае).

  2. У рэлігійным уяўленні: святы, які ўгадзіў богу сваім бязгрэшным жыццём.

|| жаночы род: угодніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)