Verbum

работадавец, ✂, м. (афіц.).

Той, хто дае работу, наймае рабочую сілу.

работадаўца, ✂, м. (афіц.).

Тое, што і работадавец.

работнік, ✂, м.

1. Той, хто працуе; працаўнік.

   • Ён — добры р.

2. Чалавек, які працуе дзе-н., займаецца якой-н. дзейнасцю.

   • Адказны р.
   • Работнікі друку.

3. Наёмны рабочы, парабак (уст.).

   • Гаспадар і р.

|| ж. работніца, ✂.

|| прым. работніцкі, ✂.

рабочы​¹, ✂, м.

Наёмны работнік, які займаецца вытворчай працай.

• Высокакваліфікаваны р.

рабочы​² ✂ прым.

1. Які мае адносіны да рабочых​¹, уласцівы ім.

   • Р. клас.
   • Р. рух.
   • Па-рабочаму (прысл.; так, як уласціва рабочым).

2. Які непасрэдна выконвае работу, пэўнае дзеянне.

   • Рабочыя часткі машыны.
   • Рабочыя пчолы.

3. Які жыве з сваёй працы (разм.).

   • Р. народ.

4. Які служыць, прызначаны для работы, выкарыстоўваецца ў рабоце.

   • Р. інструмент.
   • Рабочае адзенне.
   • Р. стол.
   • Р. дзень.

5. Неабходны для работы.

   • Р. план.
   • Р. праект.

○

• Рабочая сіла — тое, што і рабочыя ​¹.

• Рабочыя рукі — тое, што і рабочыя ​¹.

• Не хапае рабочых рук.

• Рабочы пасёлак — пасёлак гарадскога тыпу.

• Рабочы поезд — мясцовы поезд для перавозкі рабочых.

◊

• У рабочым парадку (зрабіць, вырашыць што-н.) — у час работы, не адрываючыся ад работы.

рабро, ✂, н.

1. Дугападобная вузкая косць, якая ідзе ад хрыбетніка да грудной косці.

   • Зламаць р.
   • Адны рэбры (перан. надта худы, благі хто-н.).
   • Палічыць рэбры каму-н. (перан. пабіць, збіць каго-н.; разм.).

2. Звычайна выгнутая частка каркаса якога-н. збудавання, прадмета і пад. (разм.).

   • Валяюцца рэбры старой лодкі.

3. Адрэзак прамой, які ляжыць на перасячэнні дзвюх граней геаметрычнага цела.

   • Р. куба.

4. Вузкі край ці бок прадмета (па яго даўжыні), кант.

   • Р. цагліны.
   • Р. далоні.

|| прым. рэберны, ✂ і рабровы, ✂.

• Рэберныя мышцы.

рабрына, ✂, ж. (разм.).

Адно рабро (у 1 і 2 знач.).

|| памянш. рабрынка, ✂.

рабрынка, ✂, ж.

1. гл. рабрына.

2. Мяса грудной часткі тушы з рэбернымі касцямі.

   • Капуста з рабрынкай.

рабрысты, ✂.

Няроўны, з выступамі, гранямі.

• Рабрыстая паверхня.

|| наз. рабрыстасць, ✂.

рабства, ✂, н.

1. Становішча раба.

   • Духоўнае р.

2. Грамадскі лад, заснаваны на рабаўладанні.